Subtiel evenwicht

 

Strak als een gespannen snaar

staat roerloos en toch wankel

uit één geut gegoten

de herinnering aan lenigere dagen.

 

Ook tot brons gestolde beweging,
zelfs tot glimmend goud gepolijst,
kleurt zwart en groenen vele kleuren
door het aanhoudend vreten van de Tijd.

 

Alsof heel even het heden stolt
Trekt een beeld, als edel schepsel
Vanuit zijn innerlijke harde kern
Lange lijnen in de onmetelijke ruimte.

 

Niets is wat het lijkt